Dagboek van een ex-topsporter!
6. Vroeger is voorbij !
“Ik kan niet meer lopen” huilde hij via zijn door bluetooth gestuurd mobieltje terwijl hij van de kust op weg was naar zijn huis. Nog een weekendje schilderen en plinten zetten en de grootste werken waren voorbij, laat die keuken maar afkomen…..
“Ik heb deze week drie trainingen gedaan en krijg mijn poten niet omhoog, ik ben precies een beginneling”
“Ach zeik niet” antwoordde Ed aan de andere kant van de lijn. “je hebt je godverdomme bijna vijf weken te pleuris gewerkt. Dag en nacht, kappen en breken, amper slapen, amper eten, geen meter gelopen, wat verwacht je dan. En vergeet niet dat jouw lijf al een tijdje volledig naar de verdoemenis is, je bent geen twintig meer”
“ja maar vroeger…..”
“Vroeger is voorbij man” kafferde Ed snel terug. “Vroeger bestaat niet meer. Je hebt gekozen om al die tijd je lijf te overbelasten, daar draag je nu de gevolgen van, dat moet je aanvaarden. Marc, een man met jouw ervaring, jij moet dat toch weten. Trouwens je weet even goed dat je binnen enkele weken weer helemaal op een goed niveau staat, dus loop niet te zeiken”
Ed had gelijk. Ook mijn sportarts had het me al duidelijk gemaakt. Jarenlange extreme belasting heeft er voor gezorgd dat de motor in vermogen moet inboeten. Bij de meeste slijt de carrosserie bij hem was het binnenwerk voor altijd gesloopt.
Ach, af en toe een schop onder zijn kont is soms een goede motivatie, dacht hij.
Maar toch, deze keer was hij er niet gerust in.
Een week later en honderdtweentwintig kilometer verder hadden Ed en hij weer contact.
“Nou jongen, dat is weer even te veel van het goede, vind je dat nou zelf niet? Vorige week liep je nog te bleiten dat je niet meer kon lopen, nu heb je honderdtweentwintig kilometer op zes dagen gedaan en loop je daarvan godverdomme tachtig kilometer op het strand. Hoe logisch is dat nou?”
“ja maar…” repliceerde hij vlug “ Het zijn allemaal maar langzame duurloopjes van twee keer per dag. De gemiddelde snelheid ligt aan twaalf-een-half per uur, dat is absoluut niet snel voor mij dat weet jij ook” bij zichzelf wist hij dat hij bot ving bij Ed met zo’n infantiele; domme uitleg. Maar hij probeerde toch. “Trouwens binnen zeven weken loop ik weer de Zeeuwse kustmarathon, ik moet toch voorbereid zijn of niet?”
Daar had Ed niet van terug, oef, een geldig excuus om zijn exhiburante uitspatting goed te praten. Trouwens, Ed kent me maar al te goed. Ik ben een man van extremen, zwart-wit, alles of niets en de laatste jaren was het regelmatig niets en veel zwart.
“Goed jongen, laten we zo afspreken” zei Ed een beetje belerend, wat op zijn Hollandse pik getrapt omdat hij niet op kon tegen dat laatste excuus. “ Je mag trainen, hier en daar een beetje snelheid in gooien, maar je loopt niet meer dan 120km per week, begrepen!. Wat is eigenlijk je volgende grote doel? “ vroeg hij.
“Ik wil in april 2011 voor de derde keer de zestig van Texel winnen, maar eind januari wil ik in Rodgau de vijftig kiliometer lopen”
“Dat is goed” antwoordde Ed “hou jezelf dan maar even bezig, geniet wat van je trainingen en sloop jezelf niet. We houden contact.”
Een paar dagen later kreeg hij telefoon van B, weet je nog, lenen bij B……
B was zich aan het voorbereiden voor de marathon van Eindhoven. Of hij niet geïnteresseerd was om weer als tempomaker te fungeren.
Voor B deed hij alles, vrienden onder elkaar. Het was goed meegenomen, had ie ineens een trainingspartner en kon hij dezelfde trainingen doen als B. daar moest hij zich dan ook geen zorgen meer over maken.
We zitten in de derde trainingsweek. De 10km wedstrijd die hij vrijdag meedeed was beschamend. vijfendertig en een halve minuut. Vroeger liep hij die tussen de 31 en 32 minuten.
Maar……vroeger is voorbij!
Marc Papanikitas
Vorige publicaties :
5. Lenen bij B is lenen bij een vriend
3. Wil u even naar onze studio in Amsterdam komen …………